— Пра гэты крыж мы ве­­даем толькі тое, што казалі нам некалі мясцовыя старажылы. Праўда тое ці выдумка, хто яго ведае. Нібыта здарылася гэта ў першыя дні вайны. Дарог раней не было добрых. Ды і Зеляніцы, як вёскі, яшчэ не існавала. Людзі жылі па хутарах. На Арэхава вяла грэбля. Кажуць, што, адыходзячы, чырвонаармейцы яе замініравалі. Тады фашысты прымусілі аднаго чалавека запрэгчы каня і бараной размініраваць шлях. Той няшчасны, вядома, загінуў, а на гэтым месцы праз нейкі час быў усталяваны крыж, — расказваюць жанчыны. – А хто там падарваўся на міне,  нам невядома.

Кіраўнік спраў Арэ­хаўскага сельскага Савета Валерый Стралюк параіў нам звярнуцца да доўгажыхаркі Веры Мітрафанаўны Галянчук, якая жыве ў Арэхаве.

— Думаю,  Вера Міт­ра­фа­наўна ўсё раскажа. Яна адна з нямногіх сведкаў зверстваў фа­шыс­таў, якія лютавалі на нашых землях у гады акупацыі.

Едзем да Веры Галян­чук, што жыве разам з дач­кой на галоўнай вуліцы Арэхава. Бабуля была дома,  якраз снедала.