ХРАМ РОЖДЕСТВА ПРЕСВЯТОЙ БОГОРОДИЦЫ В АГРОГОРОДКЕ ЛЯХОВЦЫ

Церковь трёхсрубная, продольно-осевой композиции. Состоит из прямоугольного основного объёма, апсиды и бабинца с трапециевидным тамбуром. Первоначально срубы имели самостоятельные верхи, а в северо-западной части над бабинцем была колокольня. Основной объём и бабинец накрыты общей двухскатной крышей, переходящей в вальмовую над тамбуром. Алтарный сруб имеет самостоятельное полувальмовое покрытие. Здание снаружи покрыто досками. Центральный сруб прорезан спаренными прямоугольными оконными проёмами и увенчан барочной двухъярусной главкой.

На одной оси с церковью расположена срубно-каркасная колокольня, разделённая козырьком на 2 яруса. Верхний ярус прорезан арочными проёмами и завершён шатровым покрытием.
Церковь – памятник народного зодчества.
Древние упоминания о Ляховецкой церкви относятся к 1575, 1668, 1704, 1713, 1721, 1786, 1796 г.г. Нынешняя церковь построена в 1713 году, имела 158 десятин земли. В приходе была также кладбищенская приписная Свято-Николаевская церковь. В 1861 году священник Василий Лехачевский открыл церковно-приходскую школу. Размещалась она в доме причетника. В 1898 году храм посетил архиерей.
Царкоўнае паданне
У вёсцы Ляхаўцы Маларыцкага раёна царкву, ці манастыр, заснаваў кіеўскі князь Уладзімір Святаславіч. Уладзіміра-Валынскі епіскап Сцяпан І, балгарын па паходжанні, каля 992 г. хрысціў нашых людзей. Ён жа на Тройцу высвячаў царкву ў Ляхаўцах. Перад гэтым для багаслужэння ў нашай мясцовасці будавалі малітоўныя дамы. І тады Сцяпан І высвячаў месца для царквы.

Царква ў Ляхаўцах закладзена, відавочна, у 1000 г., будавалася яна 10 гадоў. Калі закладаюць царкву, кладуць першы камень на ўсход. На ім пазначаюць год і імя таго, хто высвячаў месца. Другі запіс закладваюць у прастол, на камяні. Трэці, як пабудуюць царкву, пішуць пад крыжам у купале. Чацвёрты закладаецца пад прастол, калі асвячаюць царкву. Трэба адзначыць, што ў цэрквах прастолы могуць мяняцца. Дык самая галоўная дата – якая выбіта на камяні, і тая, што пад крыжам у купале. У купале Ляхавецкай царквы пры рамонце выяўлена бярвенца з надпісам: “ПО (тут адламаны край бярвенца) 1010”. Так напісаў “хуромнык” (дойлід) таго часу. Бярвенца хваёвае, каля 1,5 м. даўжыні. На ім быў замацаваны крыж. Пасля “ПО” на адламаным краі бярвенца відаць яшчэ нейкая літара. Калі гэта “С”, дык надпіс мог значыць “строено в 1010 лете”, калі “Б” – дык “будовано в 1010 лете”. Мангола-татары да Ляхаўцаў, відаць, не дайшлі, інакш бы яны спалілі царкву... Бярвенца з надпісам “ПО... 1010” захоўваецца і цяпер. З расказу П.Д. Саца, жыхара в. Асавая Ёсць аналогіі ў прыведзенай “Легендзе пра Ляхавецкую царкву” і ва “Устаўной грамаце вялікага князя кіеўскага Уладзіміра Святаславіча аб заснаванні Тураўскай епархіі”. У Легендзе ідзе гутарка пра вёску Ляхаўцы, ва Устаўной грамаце гаворыцца пра пагост Ляхаў, які ўваходзіў у Тураўскую епархію. У Легендзе пабудова Ляхавецкай царквы датуецца 1000-1010 гадамі, Тураўская ж епархія, як сведчыць Устаўная грамата, заснавана ў 1005 годзе. Амаль супадаюць назвы населеных пунктаў (Ляхаўцы і Ляхаў) і даты (1000-1010 г.г. і 1005 г.).

Падрыхтаваў Ф.Д. Клімчук.

12 сентября 1964 года по решению Брестского областного Совета народных депутатов церковь была закрыта.

В 1988 году – в год тысячелетия Крещения Руси - началось возрождение церковной жизни. Именно тогда, 24 мая этого же года, храм и приход в селе Ляховцы были возрождены. Это была первая в районе церковь, открытая после затяжного периода богоборчества. На кладбище расположена Свято-Николаевская часовня. В этом храме служили следующие священники:

В 1860-1877 г.г. - Василий Лехачевский.

В 1877-1879 г.г. - Иустин Еленский. После него служил священник Михаил Давидович.

С 1902 года - Иулиан Кунахович.

С 1923-1924 г.г. - Иоаким Гаюк до 1932 года.

После него служили священники - Николай Левитский, Лука Курилович, Антоний Билевец (расстрелян немцами в 1941 году, похоронен в братской могиле).

В годы Великой Отечественной войны - Карп Патиюк.

В 1945-1950 г.г. - Гавриил Хведосюк.

В 1951-1955 г.г. служил священник Стефан Вавренюк.

В 1988-1998 г.г. - Алексий Куришко.

С 1999 года - протоиерей Андрей Кудласевич.

В 2000 году приход временно обслуживался Мокранским священником Сергием Струнцем.

С 2001 года служит священник Виталий Равинский.